O asasinato de Trotsky

* Xurxo Rodríguez Pérez

http://distopias18.blogspot.com.es/2017/08/el-asesinato-de-trotsky.html 

Estamos no mes de Agosto e un día 20 de tal mes falecía en México o revolucionario Lev Bronstein, máis coñecido como León Trotsky. Foi asasinado con piolet por Ramón Mercador, axente stalinista catalán, baixo identidade falsa.

Aquel feito tivo gran repercusión social e mesmo transcendencia histórica. A acción de Mercader decapitaba a Cuarta Internacional, creada en París dous anos antes, en setembro de 1.938. Trotsky, o seu máximo inspirador e impulsor, non puidera asistir, aínda que foi o autor do seu Programa fundacional, coñecido como Programa de Transición.

Tendo en conta a relevancia da figura histórica de Trotsky a súa morte pode considerarse un magnicidio. Ramón Mercador tras pasar 20 anos no cárcere sairá rumbo á URSS para acabar os seus días no paraíso cubano.

Transcorridos 77 anos daqueles lutuosos sucesos a URSS implosionou en 1.991 e o culto actual a Stalin profésano fundamentalmente sectores ultranacionalistas rusos e eslavos que o ven como unha icona nacional-popular.

Chegou mesmo a converterse en símbolo e estandarte da nova versión do espazo xeopolítico de Eurasia e é máis apreciado pola extrema dereita Nacional -Bolxevique, ata na Alemaña actual, onde os revisionistas históricos recuperan a figura de Otto Strasser, denominada esquerda Nacional do Partido Nazi.

Xa nos anos vinte suscitaban un lebensraum coa pretensión da anuencia de Stalin. Ao fin, nos trinta o Pacto Molotov -Ribbentrop sería a confirmación efémera e errada de tal propósito a costa polo menos de Polonia.

Cal sería hoxe a ollada de Trotsky sobre Stalin aos pés da desfeita da URSS, sobre os resultados da edificación do socialismo nun só país?.

A Historia expediu a súa certificación. O asasinato de Trotsky en Coioacán ademais de cruel resultou completamente inútil. O internacionalismo de Trotsky, aínda que non fose cualificado de proletario, cando menos soubo enxergar con maior acuidade o mundo presente tralo delirio megalómano do seu encarnizado perseguidor.

* Xurxo Rodriguez Pérez é analista político e membro da corrente A Forza da Xente

* Xurxo Rodríguez Pérez

Estamos no mes de Agosto e un día 20 de tal mes falecía en México o revolucionario Lev Bronstein, máis coñecido como León Trotsky. Foi asasinado con piolet por Ramón Mercador, axente stalinista catalán, baixo identidade falsa.

Aquel feito tivo gran repercusión social e mesmo transcendencia histórica. A acción de Mercader decapitaba a Cuarta Internacional, creada en París dous anos antes, en setembro de 1.938. Trotsky, o seu máximo inspirador e impulsor, non puidera asistir, aínda que foi o autor do seu Programa fundacional, coñecido como Programa de Transición.

Tendo en conta a relevancia da figura histórica de Trotsky a súa morte pode considerarse un magnicidio. Ramón Mercador tras pasar 20 anos no cárcere sairá rumbo á URSS para acabar os seus días no paraíso cubano.

Transcorridos 77 anos daqueles lutuosos sucesos a URSS implosionou en 1.991 e o culto actual a Stalin profésano fundamentalmente sectores ultranacionalistas rusos e eslavos que o ven como unha icona nacional-popular.

Chegou mesmo a converterse en símbolo e estandarte da nova versión do espazo xeopolítico de Eurasia e é máis apreciado pola extrema dereita Nacional -Bolxevique, ata na Alemaña actual, onde os revisionistas históricos recuperan a figura de Otto Strasser, denominada esquerda Nacional do Partido Nazi.

Xa nos anos vinte suscitaban un lebensraum coa pretensión da anuencia de Stalin. Ao fin, nos trinta o Pacto Molotov -Ribbentrop sería a confirmación efémera e errada de tal propósito a costa polo menos de Polonia.

Cal sería hoxe a ollada de Trotsky sobre Stalin aos pés da desfeita da URSS, sobre os resultados da edificación do socialismo nun só país?.

A Historia expediu a súa certificación. O asasinato de Trotsky en Coioacán ademais de cruel resultou completamente inútil. O internacionalismo de Trotsky, aínda que non fose cualificado de proletario, cando menos soubo enxergar con maior acuidade o mundo presente tralo delirio megalómano do seu encarnizado perseguidor.

* Xurxo Rodriguez Pérez é analista político e membro da corrente A Forza da Xente

Alcalde Susanista.

FONTE: Distopías 18

 

http://distopias18.blogspot.com.es/2017/05/alcalde-susanista.html

• Xurxo Rodriguez Pérez *

Pódese dicir que temos en Vigo un fervente alcalde susanista, derrotado nas urnas da súa Agrupación de Partido. Isto, para quen presume de invicto e que invocou o seu apoio á candidata derrotada na súa presunta calidade de ganadora nata non deixa de ser algo máis que un erro de apreciación ou presunción. E así porque unha cousa é gañar eleccións a golpe de orzamento e propaganda e outra moito máis elocuente é que non che queiran en casa, no teu partido. Máxime cando o partido foi feudalizado, clientelizado, capado, purgado, stalinizado, e isto último máis aló da licenza retórica que concede a metáfora. Vigo está gobernado no seu núcleo duro por unha camarilla tránsfuga do PCE carrillista, ex burocracia sindical, con pobres aliños de sal e pementa, esquerdiña garavanceira e pouco máis. Isto contribúe a explicar a escuálida oposición que lle fai a Marea, pois son cachorros da mesma camada. Á fronte da amalgama dirixente, un capitán dos teatriños ambulantes da cachiporra, exercente de cesarismo de opereta bufa. Pero claro, a alquimia da propaganda untuosa torna a ganga en nobre metal de moito quilate. Poderoso Cabaleiro é Don Diñeiro. O caso é que o PSOE vigués se insubordinou con urna e voto secreto e isto si que é unha Moción de Censura. Ao cabo e se lle deixan non lles conto como vai deixar a cidade o Alcalde pero si como vai deixar ao maltreito PSOE cando se retire de escena. O caudillismo de ouropel, o show business da política a cargo do Orzamento deixará no seu momento unha gran resaca, na súa dobre acepción marítima e etílica. Na resaca marítima aparecerán os cadáveres deste tempo, pois o mar é mala sepultura. E disipados os bafos da borracheira verase que todo foi un soño. Vigo, un barco á deriva ou quizais un barco varado nunha rotonda. Morto e momificado, museificado. Ah!, e o importante non é que gañe Pedro Sánchez. Antes de que cante o galo renegaría tres veces da súa esquerdismo cosmético facilmente substituíble, como Pedro se chama.

• Xurxo Rodriguez Pérez é analista político.